Kids!

Hèhè, daar zijn ze dan eindelijk. Deze week zijn er 38 kinderen onder onze hoede, waarvan er enkelen een paar weken langer blijven.
Ik heb de hele week nachtdienst van 14.30 tot 08.00 samen met vier anderen, lekker intensief meteen. Ik en twee andere meiden slapen bij de meisjes, twee jongens slapen bij de boys.
Toen de ouders arriveerden wilden ze meteen alles van ons weten omdat het kamp hier een internationale staf heeft en één van de ouders wilde meteen met mij een gesprek over het onderwijs- en zorgsysteem hier in vergelijking met ons land omdat hij had van alles had gehoord haha. Ach, uiteindelijk als we zo door gaan hoeft hij niet zo jaloers te zijn.. Bij ons wordt ook alles duurder! Gelukkig nog niet zo extreem als hier waar veel mensen niet verzekerd zijn, maar toch.
Toen de ouders vertrokken heb ik de kinderen goed onder de loep genomen en mijn oog viel meteen op een groepje meisjes in de leeftijd van 11-15 jaar. Ik merkte dat twee van hun nét even iets anders dan het gemiddelde kind reageerde op dingen en dat trekt mij gelijk aan, ik vind kinderen met een andere handleiding dan het gebruikelijke het leukste om mee te werken. Het bleek dat ze alle vijf zijn geadopteerd en twee van hen hebben autisme. Hun namen zijn Hannah, Nicole, Abby, Nathalie en Nathaly. Die namen zal je nog wel vaker tegen komen want ik ben nu al erg op ze gesteld geraakt. Heb een tijdje met hun gezeten en mezelf voorgesteld, toen ben ik naar de andere kinderen gegaan om mezelf voor te stellen. De ouders gingen weg en omdat het de eerste dag was had ik vrij tot 18.00 dus ik kon me nog even voorbereiden. Toen ik arriveerde bij de kinderen na wat rust kwamen enkele collega's naar mij toegerend dat één van de kinderen overstuur was en of ik even kon komen kijken wat er was omdat ze om mij had gevraagd. Ik was verbaasd, maar het bleek één van de meisjes te zijn van dat opvallende groepje. Ze had hele erge heimwee, zo zielig. Ik ben met haar en haar vriendinnetjes even ergens gaan zitten verder weg van de rest en heb haar uitgelegd dat het niet erg is om heimwee te hebben maar dat we hier juist super veel plezier gaan maken. Dat ik ook wel heimwee heb soms maar dat ik niet naar mijn familie en vrienden toe kan nu omdat ze hééél ver weg in een ander land wonen. Ik heb hun al 2 weken niet gezien! Dat werkte gelukkig en ze werd na verloop weer wat rustiger. We zijn toen de koffers in de slaapzaal neer gaan leggen en buiten gaan spelen met de kinderen. Super leuk, daar krijg je altijd energie van in plaats van dat je moe wordt haha.

Eenmaal 's avonds hebben ik en mijn collega's in dienst de kids de douche in gestuurd en hebben we lang maffia gespeeld, wat in Nederland weerwolven heet, super leuk spel! Heel lang met de meiden gekletst en het groepje waarmee ik meteen al een band had kwamen de hele tijd bij mij zitten, super lief. Ik merkte dat de andere kinderen de twee met autisme een beetje raar vonden maar er werd gelukkig niet gepest en ieder kind was heel geduldig met ze en heel lief. Dat maakte me echt heel erg blij, de hele groep is heel leuk met elkaar.

Wat eigenlijk meteen opvalt aan de kinderen hier vergeleken met Nederland is dat ze hier een stuk beleefder en volwassener zijn voor hun leeftijd. Ze schelden niet, luisteren goed, blijven beleefd. Ervaar dat in Nederland toch wel een tikje anders. Wat me ook opviel was dat de ouders hier veel van ons aannemen en naar ons luisteren, terwijl je in Nederland al snel ziet dat je het niet moet wagen om hún kind straf, regels op te leggen of een berisping te geven. Kijk alleen al naar Project P, waar ouders van pesters hun kinderen beschermen in plaats ze figuurlijk gezien aan hun oren eens even terug halen en ze met de consequenties confronteren. Ik denk persoonlijk dat kids dat stukje echt hard nodig hebben zodat ze leren inzien dat er gevolgen aan gedrag vasthangen. Was vroeger wel anders denk ik dan als ik dat hoor van leraren met wie ik werk, maar goed.
Toen ik met de kinderen over popsterren aan het praten was en het onderwerp op Miley Cyrus kwam (Ja, vreselijk!) vertelde één van de meisjes, Nicole, me dat ze eerst fan was van haar maar toen ze begon te veranderen eerst dacht dat ze in een bepaalde 'stage' (periode) was door gebeurtenissen in haar leven waardoor ze zich zo gedroeg maar later zag dat ze gewoon 'stom' was geworden en niet natuurlijk. Mijn mond viel echt open van verbazing, dat merkte een kind van 10 op?! Ik was echt zwaar onder de indruk, Nicole is echt een óntzettend slim meisje. Ze wil later dierenarts worden en het zou me echt niets verbazen als het haar lukt.

Eenmaal iedereen naar bed gestuurd kwam onze baas naar mij toe, of ik een mannelijke collega even wilde komen helpen met de jongens want hij kreeg ze niet onder controle omdat de andere collega er nog niet was. Haha ik moet er nog om lachen als ik er aan terug denk, de mannen die ons om hulp kwamen vragen met radeloze gezichten. Ik ben de slaapzaal daar in gegaan, heb ze 3 seconden gegeven om in een kring te komen zitten anders zou ik de hele avond Justin Bieber opzetten. Nou, zo snel heb ik ze nog nooit zien verzamelen hahahaha. We hebben een tijdje maffia gespeeld tot ze rustig waren en één van de jongens probeerde me meteen uit te testen door te zeggen dat zijn naam Bubbles was en zijn favoriete tv-programma de power puff girls. Kon mijn lach amper inhouden, maar ben er in mee gegaan door te vragen wie van de Puffs zijn favoriet was. Hij dacht dat ik als buitenlander het niet zou weten maar daar zat hij even fout hahaha, zo grappig!
Toen de mannelijke collega weer terug was ben ik naar mijn bed gegaan en gaan slapen. De volgende dag hoorde ik van de meiden dat één van het 's nachts wéér terug moest gaan naar de slaapzaal omdat één van de mannen haar was komen halen, de jongens waren weer te wild. Ja ja, dat was natuurlijk een dikke high five waard met hele grote grijzen onder ons meiden de volgende ochtend.

Goed, ontbijt. Wij waren vrij tot 14.30 dus heb lekker lam in de zon gelegen bij het meertje met wat kinderen, ze wilden gaan zwemmen maar de alligator zat er nog steeds in! Een kleintje van een jaar oud, maar iedereen was toch te bang dus is één van de medewerkers van het reservaat hier hem er uit komen vissen. Heb een foto van hem hierbij geüpload :-) 'S avonds bij het kampvuur gezeten, heerlijk! Heb nu wat meer kinderen leren kennen, een ander meisje wil bij artsen zonder grenzen gaan werken zo indrukwekkend! Ze is super slim, heel goed in schaken en ik heb ook wat potjes met haar gespeeld. Ik verloor uiteraard elke keer, dat kind is mij veels te slim af haha. Ik vind de kinderen hier zo leuk! Ze zijn allemaal zo slim en weten al heel veel van dingen af, dus ik heb hele leuke gesprekken met ze. Een paar van 'mijn' groepje kwamen na een paar uurtjes aan met vriendschapsarmbandjes die ze voor mij hadden gemaakt, super lief!! Die ga ik hééél lang dragen :-)
Het dondert en het bliksemt hier net zo hard als in Nederland in de avonden, dat is hier wel echt fantastisch om te zien. Er zijn hier zo'n 4 bliksemflitsen per 3 minuten en die zijn zo gaaf om te zien! Wat wel eng was toen er een enorme klap kwam en bleek dat de bliksem was ingeslagen in de stal hier. Alle kids moeten dus echt binnen blijven als het bliksemt want het is veels te gevaarlijk. Jullie redden je daar wel met dat onweer neem ik aan, net als wij hier! Ik heb het nog prima naar mijn zin maar begin nu stiekem al wel een beetje vermoeid te raken.


Al met al dus al hele leuke, super drukke dagen met de kids!

Heel veel liefs,

Lize