Don't worry, be happy

Afgelopen maandag hadden ik, Rose en Caroline weer samen onze vrije dag en dat had ik echt wel even nodig na zo’n drukke week vorige week. Na het poetsen zaterdag voelde ik me alleen niet lekker en zondag werd het erger, dus ik dacht dat ik griep aan het krijgen was. We hadden een hotel geboekt in het centrum van Orlando dus ik baalde echt als een stekker maar heb het met een lekkere studentenmentaliteit opgelost: Heel veel drinken, dan kom je de nacht wel door met een griepje hahaha. Eenmaal ingecheckt in het hotelletje leek het weer net alsof we in een film belandt waren, zo’n dodgy hotel maar met een geweldig kingsbed! Goed genoeg voor ons na al die weken slapen tussen de slangen, wolfspinnen en hagedissen! Nadat we ingecheckt hadden zijn we lekker gaan uit eten en vervolgens op zoek gegaan naar de clubs. Al vrij snel vonden we een hele gave club op het dak van een hoog gebouw, met vuurfakkels, palmbomen en heerlijke housemuziek. Daar raakten we aan de praat met wat mensen, ze bleken uit Winsconsin te komen en naar Orlando te zijn verhuisd om door te breken in de show-industrie van de vele pretparken hier. Heel cliché, net als in de films. Na een heel leuk gesprek begonnen onze voeten te kriebelen, we hadden nog geen dansjes gewaagd maar iedereen in deze club stond meer stil dan dat ze bezig waren met de voeten van de vloer gooien dus besloten we op zoek te gaan naar een andere club. Eenmaal buiten werd ons meermaals ‘food’ aangeboden, oftewel drugs. We zagen best veel mensen die flink onder invloed waren en er waren ook vrij veel daklozen, dat stak me wel even.
Vind dat altijd zo zielig om te zien en voel me dan bijna schuldig dat ik een leuke avond tegemoet ga en in een warm bed kan duiken terwijl deze mensen vrijwel niets hebben wat de reden ook moge zijn. Ik voelde me met het uur zieker dus de meiden begonnen me fireball shotjes te voeren in de volgende club die we vonden, ik vind ze ontzettend ranzig maar het werkte wel! We moesten een vaag steegje doorlopen om er te komen maar eenmaal binnen was de sfeer meteen goed, volle bak en mensen waren lekker aan het dansen. Perfecto! We zijn naar de bar gelopen en hebben meteen gevraagd om de beste cocktails die hier maar 5 dollar per stuk kosten. Met drankjes in de hand naar de dansvloer gelopen en we konden nu helemaal losgaan! Super! We hadden echt zoveel lol! Na een tijdje kwamen wat gasten ons drankjes aanbieden en we zijn met hun in gesprek geraakt, bleken uit New Orleans te komen. Opzich best aardige gasten maar ik vond ze een beetje saai, dus ben ik in mijn uppie op zoek gegaan naar andere mensen om mee te kletsen. Ik heb lang met een meisje gepraat over haar leven hier in Orlando, met een advocaat die toevallig in het familierecht zit en me veel kon vertellen over de jeugdzorg in Amerika, wat ik zeer interessant vond om te horen omdat ik nu zelf ook in de sector zit. Al met al dus een hele relaxte avond! Ben na een tijdje terug gelopen naar mijn twee vriendinnen en hebben met zijn drietjes nog tot in de late uurtjes gedanst en gefeest, heerlijk alles eruit gegooid en ik voelde me totaal niet meer ziek haha. Eenmaal weer in het hotel verwachtte ik dat we snel zouden gaan slapen, maar toen we nog even op het balkon gingen sloeg Caroline zonder na te denken de deur achter haar dicht en ja hoor.. We waren buitengesloten midden in de nacht! In plaats van in paniek te raken proestte ik het uit van het lachen, heerlijk dat we zoiets meemaken echt hilarisch hahaha. Dus hebben lang naar mensen proberen te zwaaien vanaf het balkon maar toen niemand ons hoorde heb ik uiteindelijk maar de receptie gebeld, na een paar minuten kwam een breed grijnzende man onze kamer binnen om ons binnen te laten en vroeg ons of we een leuke avond hadden gehad waarop hij het antwoord natuurlijk al lang wist hahaha. Hadden weer heerlijk genoten en super geslapen! Echt heel fijn om weer even in een zacht bed te kunnen slapen in een schone ruimte en om te douchen in een douche met schoon water en zonder insecten.
De volgende dag zijn we uit gaan kateren op het strand in Melbourne, zo’n anderhalf uur rijden van Orlando, maar ik voelde me ineens nog zieker dan daarvoor. Niet zo gek van de alcohol maar toch, had me nog nooit zo ziek gevoeld. Ik baalde echt als een stekker want de laatste keer dat ik echt heel ziek was werd ik opgenomen in het ziekenhuis in Turkije enkele jaren geleden. We zijn toen maar eerder naar huis gegaan omdat ik het niet meer hield en ben mijn bed ingedoken. De volgende dag moest ik eigenlijk werken en normaal ben ik de flauwste niet met een griepje maar dit ging echt nergens over, kon mijn bed niet uit. Ik vroeg mijn baas of hij me naar de dokter kon brengen maar omdat het zo ver rijden is en het zo druk was met de kinderen kon/wilde hij me niet brengen. Dat bracht me best wel van mijn stuk omdat ik het gevoel had dat hij het wegwuifde. Hij vroeg me of ik niet gewoon kon werken en was zichtbaar een beetje geïrriteerd waardoor ik nog geïrriteerder raakte. Hebben het niet uitgesproken want ik stond toch machteloos zo zonder auto, dus heb die dag maar op ibuprofen geleefd in bed. De volgende dag was ik nóg zieker en toen besloot in van de medewerkers na mijn aandringen eind van de middag me toch maar naar de kliniek te brengen. Hoppa, kon meteen 100 dollar neertikken.
Toen de dokter me onderzocht had vroeg ze me waarom ik niet eerder ben gekomen omdat ik schijnbaar een sinus-infectie had opgelopen die was uitgespreid omdat ik niet eerder anti-biotica had gekregen. Ach, kon er nu toch niets meer aan veranderen. Dus ik heb medicijnen moeten halen die ook weer een hele hoop geld kosten maar ze hielpen wel bijna onmiddellijk. De volgende dag voelde ik me weer fit genoeg om te werken maar was nog steeds ziek. Ik ben toen maar naar mijn baas gegaan om verhaal te halen omdat ik er mee zat dat ik het gevoel had dat hij me niet serieus nam en heb uiteindelijk excuses gekregen wat ik heel erg kon waarderen, de irritatie was ook meteen weg. Hij dacht dat ik een verkoudheid had en nam me daardoor niet serieus maar hij gaf toe dat hij ons met onze gezondheid op gelijke grond moet behandelen als de kinderen in het kamp. Dat vond ik sympathiek van hem dus we konden weer op de oude voet verder met elkaar. Wel hoorde ik van andere collega’s dat hij niet zo lekker in zijn vel zat deze week en toen we eenmaal de vergadering hadden vandaag (zaterdag) kwam er een hele hoop uit bij hem dat dingen niet zo goed lopen van hoger af. Zal vast allemaal meegespeeld hebben maar we hebben er goed met hem over kunnen praten en we gaan zelf ook kijken of we hem met meer dingen mee kunnen helpen als we het minder druk hebben want de komende weken komen er minder kinderen.
De groep kinderen deze week was echt heel erg relaxed en we hebben veel plezier met ze gehad, ik ga sommige kinderen die ik hier heb ontmoet echt heel erg missen. Één van de jongens had schijnbaar een crush op mij en zijn moeder kwam vandaag aan dat hij had gezegd dat hij 10 jaar ouder wilde zijn hahahaha, zo schattig! De kinderen hadden deze week ook awards voor ons gemaakt, heel lief. Normaal gesproken geven wij alle kinderen een diploma voor een talent dat we van hun hebben gezien maar nu hadden de kinderen er ook één voor ons gemaakt. Ik kreeg de Holland Einstein award omdat ze mij de slimste counselor vonden, super leuk!! Wat waren we vereerd want we hadden hele leuke complimenten van de kinderen gekregen.
Gisteren zijn we gaan uit eten bij ons favoriete restaurant Chedders, elke avond weer staat er een dikke rij mensen buiten te wachten tot ze er kunnen eten want het eten daar is echt fantastisch! Gratis bijvullen van je drankjes, eten zoveel je maar wil en dat allemaal voor max 15 dollar, geweldig! In het toilet sprak een Amerikaanse vrouw me aan en vroeg me waar ik vandaan kwam omdat ze mijn accent hoorde, ze dacht uit Duitsland. Zelf komt ze oorspronkelijk uit Duitsland maar ze woonde hier al 40 jaar omdat ze in het leger heeft gezeten en hier een tijdje gewerkt had, ze is hier blijven hangen. Hele aardige vrouw en we hebben eigenlijk het hele gesprek in het Duits gevoerd. Realiseerde me hoe fijn het is om meerdere talen te kunnen spreken en ik vond het ook fijn om weer even een andere taal dan alleen Engels te spreken. Het bowlen was ook echt heel leuk, glow in the dark bowling! Kost allemaal helemaal niks, 9 dollar om de hele avond onbeperkt te bowlen tot je er genoeg van hebt. Hebben echt een hele gezellige avond gehad met de groep! Ik heb geen alcohol gedronken, voel me nog niet helemaal fit en wil volgende week echt helemaal beter zijn met de nieuwe groep. Daarnaast zit ik ook aan de anti-biotica en dat betekent geen alcohol gedurende de behandeling.
Ik zit weer op de nachtdienst aanstaande week dus dat gaat weer leuk worden omdat je dan meer met de kinderen kunt kletsen en ze dus beter leert kennen dan wanneer je alleen activiteiten draait overdag. We hebben deze week ook veel goede gesprekken met de kinderen gehad over hun thuissituaties omdat de meeste kinderen niet uit een warm nest komen. Één van de jongens is homoseksueel en heeft zijn ouders al drie jaar niet gezien of gesproken, ze hebben hem het huis uitgegooid toen hij uit de kast kwam. Hij was toen 12! Dus hij woont nu bij zijn tante. Ongelooflijk, zo zielig! Ik snap echt niet hoe ouders zo met hun kinderen om kunnen gaan. Natuurlijk hoor je wel eens van die verhalen, maar nu kende ik dus zelf een jongen in zo’n situatie. Echt zo sneu! Gelukkig hebben de kinderen veel steun bij ons en ze vrolijken zichtbaar op door met ons over de dingen te praten die er in hun leven gebeuren. Dat is nog wel het allermooiste aan het werk hier en thuis dat ik doe. Je krijgt veel dankbaarheid maar doordat je de tieners zo kunt begeleiden en hun hun hoop en dromen terug kunt geven en kunt stimuleren. Het mooiste resultaat is nog altijd als een kind of tiener het geloof in zichzelf terug herpakt, uit hun schulp komt en met ons aan de slag gaat met de (eerste) stapjes om hun leven tot een succes te maken. Prachtig, ik kan me persoonlijk geen mooier beroep in de hele wereld voorstellen  Elke keer als ik een klas uit loop met mijn werk met PSV en de kinderen hebben zich naar mij toe geopend, dat geeft zo’n ongelooflijke boost.
Aanstaand schooljaar heb ik als het goed is ook een geweldige stage gestrikt! Ik ben vanuit hier op zoek gegaan naar een stage plaats en heb een zeer enthousiaste mail terug gekregen van een organisatie dat ze me graag op gesprek zien komen als ik terug ben. Als ik word aangenomen ga ik meer 1 op 1 met kinderen werken met gedragsstoornissen en ik begreep van de mevrouw in kwestie dat ze in 2015 ook gaan starten met behandelingen, waarvan ze dacht dat dat voor mij wellicht interessant was om bij in te stappen. Kon mijn oren niet geloven, was super blij want zo’n stage is precies waar ik naar op zoek ben. Toppunt van multitasking haha!
Al met al dus weer een week met lows en ups  Over 4 weken alweer thuis, de tijd gaat zo snel hier! Kan stiekem ook niet wachten tot ik al mijn lieve vrienden, familie, vogel en hond weer zie hoor!! Allemaal geweldig hier, maar niets zo goed als thuis! Mis mijn eigen huisje ook gigantisch, kan me geen betere plek bedenken waar ik heerlijk tot rust kan komen. Is altijd echt ‘thuis’ als ik na een dagje werken of school thuis kom, helemaal zen. Ja kan echt niet wachten het leven thuis weer op te pakken, zo veel om naar uit te kijken en lekker in de flow!
Ben ook heel benieuwd naar New York, hoe ik dat ga ervaren, moet echt ontzettend gaaf worden! Helaas heeft iedereen van mijn collega’s andere plannen als het zomerkamp ten einde is, maar ik vind het anderzijds ook wel fijn dat ik in mijn eentje nog de Big Apple ga bekijken. Dan kan ik mijn eigen plan trekken en na zo lang 0,0 privacy gehad te hebben en bij elkaar op de lip te zitten is het gewoon fijn om die tijd alleen even te nemen. Vind het heerlijk om onder de mensen te zijn maar ik hou er ook van om mijn eigen ding te doen, dus New York beloofd ook een geweldige tijd te worden!
Al met al dus echt een super geweldige tijd hier naast het ziek zijn en de spanningen die er af en toe zijn, maar dat hoort er allemaal gewoon bij. We hebben van andere counselors uit andere kampen met wie sommige hier contact hebben begrepen dat er mensen ontslagen zijn en mensen het helemaal niet naar hun zin hebben dus wat dat betreft mogen wij van geluk spreken dat we zo’n leuke groep mensen hebben en we in zo’n korte tijd goede vrienden met elkaar zijn geworden en zo’n geweldige tijd ervaren.

Ja ja, het is maar wat je er zelf van maakt denk ik dan.. Life’s good 

Lize